من تن خشک کویرم

تو مثل بارون نم نم

بر تن خشکیده من

توببار اروم وکم کم

من سیاهی شب هستم

تو پر از نور  امیدی

نذار تا بمیره قلبم

 تو شبهای نا امیدی

این منم مولود پاییز

تو تولد بهاری

روی سر شاخه قلبم

کاش گل سرخی بکاری

تو نذار بمونه قلبم

سر پیچ این دوراهی

یا که گم بشه در اندوه

جاده های اشنایی

دل من کویر می مونه

اگه بارونی نباری

اگه باحسرت عشقت

منو اینجا جا بذازی