سلام دوست خوبم

نوشته ها و اشعار قشنگتون منو به دنياي قشنگي برد که غم توش لونه داشت... تا غم هم نباشه شادي بوجود نمياد...اسم شما منو ياده عزيزي انداخت که هميشه دلم هواشو داشت و دلم پر کشيد از کنارش...هميشه محزون از اين فاصله اي که خودم بوجود آوردم بوده و هستم... تا باد چنين بادا... آخه قرار نيست که کسي کاري بر عليه ما بکنه... گاهي خودمون تيشه به ريشه خودمون ميزنيم...

اميدوارم طرفه شما هم بدونه که چه قاصدکه مهربون و پاکي رو از دست داد... درست مثله الان من که سالهاست ميدونم چه قاصدک لطيف و دوست داشتني و با احساسي رو از دست دادم و راهي بجز آه ندارم... از کجا معلوم شک نکن که اونم عين من اسير يه دنيا آه شده...

پاينده باشي دوست با احساسه من ... دلتون روشنه...روشن تر بشه